به گزارش بانوان آنلاین، آرامش روانی و احساس امنیت یکی از ضروری‌ترین مقدمات لوازم کار آموزشی است که به دلیل اقتضائات سن کودکان و نوجوانان ضرورت آن در مدارس بیش از دانشگاه‌ها و سایر مراکز علمی است.
در فرهنگ و باور خانواده‌های ایرانی به واسطه اهمیت فراوانی که والدین برای رشد و تعالی علمی و اجتماعی فرزندان خود قائل هستند، در گزاره‌ای دقیق و صحیح «مدرسه» به عنوان خانه دوم فرزندان شناخته می‌شود و قطعا تامین امنیت و آرامش آن بر عهده متولیان آموزش و پرورش و دیگر ارکان حاکمیت است.
در روزهای اخیر که حوادث مدارس در قم اتفاق افتاد، واقعیت میدانی این بود که بیش از 90 درصد افرادی که به هر دلیلی به مراکز درمانی منتقل شدند، کمتر از 3 ساعت در آن مراکز حضور داشته و با حال طبیعی و به سرعت ترخیص شدند. همچنین برابر اعلام مکرر تمام پزشکان متخصص هیچگونه عارضه پایدار یا نگران کننده‌ای برای سایر افراد نیز مشاهده نشده است.
اما در این ایام، سه صوت ضبط شده کوتاه از مادرانی که اتفاقا هر سه جزو کادر آموزشی مدارس دخترانه بودند، بین گروه‌های مختلف مجازی عمومی انتشار پیدا کرد. این صوت‌ها که نقش زیادی در به هم ریختن این آرامش روانی خانواده‌ها داشت را مرور می‌کنیم.
مورد اول، مربوط به معاون یکی از دبیرستان‌های دخترانه درگیر در حادثه بود. وی در حالی که خود مسئولیت اداره مدرسه و پاسخگویی دقیق نسبت به آنچه اتفاق افتاده را داشت، از همان ابتدای صوت تلاش کرد اثبات کند که تمام اقدامات را به خوبی انجام داده است. این فرد در بخشی از صوت برای تاثیرگذاری روانی روی مخاطب اظهار می‌کند اگر این اتفاق در فلان مدرسه که دانش‌آموز ابتدایی دارد افتاده بود، حتما تبعات بدتری به همراه داشت.
جالب اینکه همین فرد وقتی متوجه اشتباه خود در بیان احساسی و غیردقیق از اتفاقات مدرسه می‌شود صوت دیگری برای والدین ارسال و ضمن تایید سلامتی خود و همه دانش‌آموزان پس از مدت کوتاه و دریافت سرم در بیمارستان، اظهار می‌کند که «امیدوار است باعث نگرانی خانواده‌ها نشده باشد!» و جالب‌تر اینکه وی اذعان دارد در همان روز شیرینی تاریخ مصرف گذشته به دانش‌آموزان داده است.
مورد دوم هم معاون آموزشی دبستان شهید باهنر است که مدعی است برای چهارمین بار در هفته‌های اخیر بر اثر استنشاق گاز سمی در مدرسه، مسموم و در بیمارستان بستری شده است.
وی در ادامه اذعان می‌کند که دارای بیماری مزمن آسم است و با این وجود باز هم با اصرار از والدین درخواست می‌کند دانش‌آموزان را به مدرسه نفرستند. این در حالی است که تا این لحظه در مدرسه مذکور هیچ گزارشی از استشمام گاز و درخواست حضور اورژانس وجود نداشته است!
مورد سوم نیز مادر یک دانش‌آموز و معاون پرورشی هنرستان حضرت زهرا(س) است که در صحبت‌های خود را خطاب به دانش‌آموزان بیان می‌کند نه مادران!
او از «سمی خطرناک»، «بی حسی غیرقابل درمان»، «نسل کشی و عقیم شدن دختران» می‌گوید و به دانش‌آموزان اصرار می‌کند که به مدرسه نروند، همچنین با استدلال «عدم پاسخ به تماس تلفنی خود از سوی مدرسه» مدعی می‌شود که وضعیت مدرسه به هم ریخته است.
وی در ادامه داستان عجیب و تخیلی «انداختن بمب از بیرون مدرسه و انفجار که در اثر آن زانوی افراد شل شده و فلج شده‌اند» را بیان می‌کند و مکررا از بچه‌ها خواهش می‌کند که به مدرسه نروند.
همین فرد ساعتی بعد که متوجه تاثیر وحشتناک دروغ‌های خود روی ذهن و روان دانش‌آموزان و خانواده‌ها می‌شود صوت دیگری در همان گروه گذاشته و اذعان می‌کند که بر اثر استرس مطالبی غیرواقعی بیان کرده است و از همه عذرخواهی می‌کند.
تحلیل این اتفاقات به ظاهر ساده رسانه‌ای که در نگاهی عمیق‌تر نوعی عملیات روانی پنهان و در واقع عملیات ایذایی و آزاردهنده بر روی فکر و ذهن جامعه و شهروندان قم ایجاد کرده، مستلزم توجه به نکاتی است.
نکته اول اینکه صوت‌ها که انتشار آن‌ها از یک گروه محدود شروع شده و در مدتی کوتاه به ده‌ها گروه دیگر سرایت کرد، همچون بمبی رسانه‌ای ذهن خانواده‌ها و دانش‌آموزان را هدف قرار داد.
متاسفانه انتشار بی‌ضابطه این مطالب که بعید نیست برخی از آن‌ها هدفمند باشد، به دلیل نبود مقررات دقیق و متولی نظارت بر امور فضای مجازی تبدیل به رویه جاری و عادی شده است.
حادثه ادعایی «انداختن و انفجار بمب در حیاط مدرسه» چیزی نیست که با وجود حضود ده‌ها دانش‌آموز و معلم و دوربین مداربسته و … بتوان آن را کتمان یا پنهان کرد، پراکندن این شایعه به مثابه سمی مهلک در افکار عمومی جامعه و ملتهب کردن اعصاب و روان خانواده‌ها را تنها می‌توان با برخورد سریع قضایی جلوگیری کرد.
اما نکته دوم مهمی که در فضای رسانه و عملیات روانی بارها تجربه شده این است که «خبر اول» که در اینجا صوت اول افراد است، مخصوصا اگر حاوی «خبر بسیار بد» باشد به طور طبیعی به سرعت منتشر و هزاران بار بازنشر شده و به اصطلاح در ذهن مخاطب «کاشته» می‌شود.
این بذر اضطراب و نگرانی را به سختی می‌توان از ذهن جامعه حذف کرد زیرا خبر اصلاحی و توضیحی مانند صوت‌های دوم همین افراد قطعا به درصد بسیار کمی از مخاطبان خبر اولیه می‌رسد.
در همین اتفاقات اخبار جعلی فراوانی مبنی بر کورشدن، عقیم شدن، فلج شدن و خونریزی گوارشی دانش‌آموزان مصدوم به عنوان «خبر اول» در حجم میلیونی منتشر شده و ذهن مخاطب را درگیر کرده‌اند که هیچگاه «خبر دوم» مانند عذرخواهی منتشرکننده یا تکذیب رسمی آن‌ها به این اندازه بازنشر نشدند. این هم عامل خسارتی بزرگی است که ضرر آن را نهایتا خانواده‌ها و دانش‌آموزان آینده‌ساز جامعه می‌بینند.
منبع: خبرگزاری فارس
